Inne

Główny Urząd Statystyczny opublikował w lutym wstępne dane statystyczne dotyczące pogłowia trzody chlewnej w Polsce według stanu na grudzień 2019 roku. W ciągu ubiegłego roku stado świń w Polsce nieco się zwiększyło osiągając poziom 11,2 mln sztuk. 

Z jednej strony nie jest to mało, gdyż jest to poziom takich krajów, jak Korea Południowa, czy Meksyk, które zajmują odpowiednio 7. i 8. miejsca na świecie, a których stada trzody chlewnej liczą 11,4 mln szt. i 11,5 mln szt. 

 

Z drugiej strony jeszcze przed kilkunastu laty, bo w 2006 roku, pogłowie świń w kraju sięgało niemal 19 milionów sztuk. Natomiast nasze stado macior w ciągu tych kilkunastu lat zmniejszyło się o ponad milion sztuk i pod koniec 2019 roku szacowane było na 755 tysięcy. 

Zapotrzebowanie rynku krajowego na wieprzowinę zaspokajane jest obecnie jedynie w ok. 80% i nic nie wskazuje na to, że mogłoby się to zmienić to na lepsze. Problemy administracyjno-prawno-fiskalne spowodowane chaotyczną, akcyjną polityką rolną państwa, ciągła huśtawka cenowa, szokująca nieporadność w zwalczaniu afrykańskiego pomoru świń, nie napawają optymizmem na przyszłość.  

Geograficzny rozkład stada świń w Polsce nie jest równomierny. Największe od lat jest w województwie wielkopolskim. Jest tu hodowana co trzecia polska świnia (udział 35,9%). 

Wielkość pogłowia w poszczególnych województwach prezentujemy na poniższym diagramie.

 

 

Kolejne miejsca pod względem liczebności trzody chlewnej zajmują 3 województwa z udziałami w okolicach 10% stada krajowego: mazowieckie (11,1%), łódzkie (10,5%) i kujawsko-pomorskie (9,8%). 

Najsłabiej rozwiniętą hodowlę trzody mają województwa z udziałami nieco przekraczającymi 1% pogłowia krajowego: lubuskie (1,1%), małopolskie i podkarpackie (po 1,2%), dolnośląskie (1,6%) oraz śląskie i świętokrzyskie (po 1,8%). 

Należy przy tym wspomnieć, że na liczebność stada - szczególnie na terenach wschodnich - duży wpływ w ostatnich latach miała epidemia ASF. Przykładowo w województwie lubelskim, w którym wykryto prawie połowę wszystkich ognisk ASF w kraju, w ciągu dwóch lat populacja świń spadła o 40%. Ta groźna choroba w ostatnich miesiącach 2019 roku dotarła do zachodnich województw i tym samym ogarnęła już całą Polskę. 

 

 

Zgodnie z prognozami Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA) pogłowie trzody chlewnej w 2020 roku zmniejszy się o ok. 35 mln sztuk, tj. z ok. 700 mln szt. na początku roku do 666 mln szt. w grudniu br.

Spadek ten ma być wynikiem zmniejszenia się stada świń w Chinach. Jest to pokłosie szalejącego w tym kraju od kilku lat afrykańskiego pomoru świń. W ciągu ostatnich dwóch lat pogłowie trzody chlewnej w Chinach zmniejszyło się o 45%.   

Dziesięć krajów przodujących na świecie pod względem wielkości stada świń i jak ma się w nich zmieniać ich liczebność w ciągu 2020 roku prezentujemy na poniższym wykresie. 

 

Jak widać we wszystkich krajach z czołowej dziesiątki z wyjątkiem Chin, wielkość stad w ciągu 2020 roku nie zmieni się w znaczący sposób. 

Natomiast niezaprzeczalnie sytuacja w Chinach rzutuje na całą branżę w skali globalnej, gdyż niemal połowa świń ze światowej populacji jest tam hodowana. 

 

Wielkość stada jest pochodną produkcji prosiaków, uboju oraz liczebności pogłowia macior. 

Na dwóch kolejnych diagramach przedstawiamy pogłowie macior w 10 czołowych krajach na początku bieżącego roku oraz porównanie produkcji prosiaków z wolumenem uboju trzody chlewnej w całym 2020 roku. 

 

Największe stado macior mają Chiny, bo aż 26 milionów sztuk (ponad 46% zasobów globalnych). Liczba loch w 10 czołowych krajach przekracza 98% populacji globalnej.

 

Produkcja świń na świecie w 2020 roku (ok. 1,050 miliarda sztuk) ma być o 50% większa od światowego pogłowia (700 mln szt.). 

W gronie 10 największych producentów wieprzowiny na świecie jedynie w Chinach w ub. r. spożycie (ubój) będzie większe od produkcji. 

Najwyższą produktywność macior (rozrodczość minus straty) osiągną: Kanada (23,3 prosiaków na 1 maciorę), Ukraina (23,0 szt.), Unia Europejska (22,7 szt.) oraz Stany Zjednoczone (22,1 szt.). Natomiast najniższą produktywność zanotują: Brazylia (14,6 szt.), Chiny (15,8 szt.), Meksyk (16,2 szt.) oraz Rosja (16,4 szt.). 

Produktywność jest znacząco niższa od rozrodczości ze względu na dość wysoką śmiertelność prosiąt (w tym podczas porodu) i tuczników (teraz głównie ASF). 

Średnia ilość prosiąt w miocie jest na świecie bardzo zróżnicowana. Przyjmuje się, że jest to 8-14 prosiąt, ale np. w Danii, która należy do ścisłej czołówki, to poziom 15-17 szt.  

Częstotliwość oprosień w roku kalendarzowym wynosi od 2,0 do 2,3.