Państwa

Geografia i demografia Chin

Dodano: 24/03/2021

Chiny

Geografia.

Chiny, zwane też Państwem Środka, są ogromnym krajem położonym w Azji środkowo-wschodniej. Pod względem powierzchni ustępują jedynie Rosji i Kanadzie. Kraj mierzony ze wschodu na zachód mierzy ponad 4.200 km, a z północy na południe 3.700 km. 

 

 

 

 

Graniczą z 14 krajami. Najdłuższe granice mają z Mongolią – 4.677 km, Rosją – 3.645 km, Indiami – 3.380 km, Mjanma (Birma) – 2.185 km, Kazachstanem – 1.533 km. Linia brzegowa Oceanu Spokojnego otaczającego kraj od wschodu (morza: Wschodniochińskie, Południowochińskie i Żółte) - bez uwzględniania wysp - wynosi ponad 18 tys. km, czyli jest niemal długości równika. 

 

 

 

 

W większej części Chiny są krajem wyżynnym. Ponad ¾ powierzchni kraju leży na wysokości ponad 900 m n.p.m. Są to tereny stanowiące zachodnią część kraju z położoną najwyżej na świecie Wyżyną Tybetańską (4.000-5.000 m n.p.m.) oraz olbrzymimi pasmami gór: Himalajami, Tienszan i Kunlun. Są tu też rozległe stepy i pustynie. 

Wschodnia część Chin to z kolei rozległe niziny: Nizina Mandżurska i Nizina Chińska. 

Właśnie na Nizinie Chińskiej koncentruje się produkcja roślinna kraju. Jej powierzchnia wynosi 300 tys. km2, czyli mniej więcej tyle, ile powierzchnia Polski (312,7 tys. km2).  

 

Demografia.

 

Chiny wraz z Indiami są najludniejszymi krajami świata. Dzisiaj liderem jest jeszcze Państwo Środka, ale przewaga jest niewielka i w ciągu najbliższych kilku lat zostanie ono wyprzedzone przez Indie. 

I tu ciekawa obserwacja. Z każdych pięciu mieszkańców naszej planety trzech jest Azjatami, a z tych trzech, to po jednym Chińczyk i Hindus. 

 

 

 

 

W 2020 roku ludność zamieszkująca Chiny wynosiła 1.359 mln osób.

Wraz z dynamicznym rozwojem gospodarczym ma miejsce przyspieszona migracja do miast, w których liczba mieszkańców wzrosła w ciągu ostatnich 20 lat z 453 do 868 milionów. 

Migracje i zmiana sposobów zarobkowania bezpośrednio przyczyniły się do wzrostu dochodów znacznej części społeczeństwa. Liczebność klasy średniej w Chinach w ostatnim dziesięcioleciu podwoiła się. Wraz z bogaceniem się ludności i zmianą jej statusu społecznego postępowała zmiana modelu konsumpcji. Jak dynamiczny i potężny był to proces opisujemy w artykule o trwałym przemodelowaniu struktury importu żywności, które miało miejsce w Chinach od 2010 roku. 

Bolączką demografii Chin jest szybkie tempo starzenia się społeczeństwa. W ostatnich latach średnia wieku ludności znacznie podniosła się: z 28,3 lat w 1990 roku do 39,0 w 2020 r. Była to jedna z przyczyn podjęcia w 2016 roku politycznej decyzji zezwalającej na posiadanie dwójki dzieci. W wyniku polityki ograniczania liczby dzieci, które mogło mieć małżeństwo (do 2015 roku tylko jedno) większość decydowała się na chłopca, gdyż tradycyjna chińska rodzina po prostu musi mieć potomka płci męskiej. W efekcie w najmłodszej grupie społeczeństwa - do 25 roku życia, populacja męska jest o ponad 16% liczniejsza od żeńskiej. 

 

Warunki geograficzne i klimatyczne sprawiły, że ludność kraju rozmieszczona jest bardzo nierównomiernie. Wyżynno-górzysto-pustynno-stepowe tereny wschodnie są bardzo słabo zaludnione. Gęstość zaludnienia wynosi tu w wielu  miejscach mniej, niż 5 osób na km2. 

Biegunowo odmienną sytuację mamy we wschodniej części kraju, gdzie mieszka 95% ludności. Sprzyjają temu równinne tereny z łagodnym klimatem i żyznymi glebami. Największe zaludnienie ma Nizina Chińska. Średnia gęstość zaludnienia przekracza tu 500 osób na km2, a w niektórych jej częściach jest nawet dwukrotnie wyższa. 

Wstecz