Państwa

Chiny - światowy producent wieprzowiny.

Dodano: 13/04/2021

Czynniki oddziałujące na wzrost światowych cen produktów rolnych. 

 

W ostatnich latach Państwo Środka po raz pierwszy pokazało, jak mocno może oddziaływać na poziom światowych cen produktów rolnych.

Wyraźnie odczuły to gospodarki wielu krajów począwszy od drugiej połowy 2019 roku. Szczególnie mocno zadziałały w tym czasie dwa zjawiska.

Pierwsze to wymiana państwowych zapasów zgromadzonych w ramach tzw. rezerw strategicznych. Rezerwy takie tworzą wszystkie kraje, ale Chiny mają je ogromne. 

Drugie zjawisko to afrykański pomór świń (ASF), który wymusił całkowite przemodelowanie organizacji hodowli trzody chlewnej w Chinach na niespotykaną skalę i do tego w nieprawdopodobnie krótkim czasie, bo w ciągu ledwie 2-3 lat. Wiązało się to z ogromnym wzrostem zapotrzebowania na pasze. Biorąc pod uwagę, że w Chinach hoduje się ponad połowę światowego pogłowia tak dramatyczne zwiększenie popytu musiało spowodować wzrost cen nasion na całym globie. 

 

Rezerwy strategiczne. 

Chiny od lat prowadzą politykę utrzymywania ogromnych zapasów wybranych produktów rolnych. Są to ilości wręcz olbrzymie. Przykładowo ich prognozowany na koniec 2021 roku zapas pszenicy ma wynieść w Chinach 161,2 miliona ton. Jak gigantyczne to rezerwy daje wyobrażenie, że drugie rezerwy na świecie mają mieć Indie i będą one na poziomie 31,1 miliona ton, czyli pięciokrotnie niższe. 

Podobnie sytuacja ma się przedstawiać w przypadku kukurydzy. Chińczycy przewidują, że w grudniu br. będą jej mieli ponad 191 milionów ton. W Stanach Zjednoczonych zajmujących od kilku lat drugie miejsce zapasy nasion pszenicy mają wynieść 43,2 mln ton. 

Liderują na świecie także pod względem rezerw ryżu 116,5 miliona ton  i wyprzedzają Indie – 30,2 miliona ton.

Bawełna: Chiny – 36,3 miliona bel w końcówce br., drugie Indie – 19,4 mln bel. 

Tak ogromne zapasy są po prostu rezerwami strategicznymi państwa gromadzonymi ze względów politycznych. W dużej części latami nie można ich tykać. Od czasu do czasu rezerwy takie są odnawiane. I taką decyzję władze Chin podjęły na początku 2017 roku i w przez kolejne dwa lata pozbywano się tych zapasów sprzedając je poniżej cen zakupu  i blokując jednocześnie ich import. W latach 2019-2020 roku rozpoczęto odbudowywanie tych rezerw importując ogromne ilości wszelkich produktów rolnych, w tym nasion zbóż i oleistych. Trwa to nadal. 

Jest to jeden z czynników mocno oddziałujących na ich ceny na całym świecie. 

 

Hodowla i jej produkty.

Chiny wytwarzają ponad połowę światowej produkcji wieprzowiny. Jest ona najczęściej spożywanym mięsem w Państwie Środka. 

W kilku ostatnich latach epidemia afrykańskiego pomoru świń (ASF) wyrządziła ogromne szkody w stadzie trzody chlewnej w Chinach. Choroba rozwijała się w kraju przez dobre kilkanaście miesięcy, zanim w sierpniu 2018 roku władze centralne oficjalnie potwierdziły pierwszą epidemię ASF w prowincji Liaoning. Choroba w ciągu niespełna roku już oficjalnie rozprzestrzeniła się na cały kraj. Zarażeniem ASF zagrożone zostało największe stado świń na świecie. Pamiętajmy o tym, że mowa o stadzie, które jeszcze  przed kilku laty liczyło 500 milionów sztuk. To było więcej niż 50% pogłowia światowego. 

Tak jak i w innych krajach w Państwie Środka najbardziej narażone na zachorowanie były świnie w dziesiątkach milionów małych gospodarstw rodzinnych, w których trzymano najczęściej jedną świnkę wyłącznie dla własnych potrzeb, a także hodowane w małych i średnich fermach hodowlanych. W efekcie afrykański pomór świń samym swoim zagrożeniem spowodował, identycznie jak i u nas, prewencyjne wyrżnięcie zwierząt w gospodarstwach i przedsiębiorstwach, w których trzymane były pojedyncze sztuki lub hodowano w celach komercyjnych po kilkaset sztuk. Bardziej opłacało się przerobić zdrową świnię na kiełbasę, niż ponosić koszty jej ochrony przed zarażeniem, nie mówiąc już o kłopotach, gdyby zachorowała. Aby przeciwdziałać zatajaniu choroby przez hodowców władze centralne wprowadziły od połowy 2019 roku odszkodowania w wysokości ok. 170 USD za sztukę. 

Według oficjalnych danych chińskiego ministerstwa rolnictwa pogłowie trzody chlewnej zmniejszyło się z 440,6 mln sztuk w marcu 2018 roku do 292 mln w lipcu 2019 roku, czyli o 148 milionów sztuk. W niektórych prowincjach pogłowie spadło nawet o 70%. Straty w stadzie ogromne. Mimo, że są to dane z oficjalnych komunikatów ministerstwa rolnictwa, to należy przyjmować je jako orientacyjne, gdyż bardzo często różne instytucje podają bardzo mocno różniące się dane na ten temat. Można przypuszczać, że straty w stadzie świń mogły być jeszcze większe, gdyż w latach przed epidemią pogłowie trzody chlewnej w Chinach oscylowało na poziomie 480-510 milionów sztuk. 

Jednocześnie z wybijaniem osobników zarażonych lub zagrożonych zarażeniem ASF Chińczycy starali się odbudowywać swoje stado. Robili to modernizując i szybko rozwijając duże firmy hodowlane. Przystąpili też do budowy ogromnych nowych ferm w ramach specjalnie w tym celu opracowanego programu. Inwestorzy i władze lokalne uzyskali potężne wsparcie polityczne i finansowe. Efekty są niewyobrażalne. W 2020 roku wznowiono hodowlę w 15 tysiącach firm, w których wcześniej wygaszono produkcję w związku z ASF. Do tego powstało 13 tysięcy nowych dużych zakładów hodowlanych. Budowane też są prawdziwe giganty. Kilka z nich ma być 8-10-krotnie większa od standardowych dużych farm działających w Stanach Zjednoczonych. 

W drugiej połowie 2021 roku Chiny planują osiągnięcie poziomu stada świń sprzed kryzysu spowodowanego wybuchem ASF, a w latach 2022-2023 chcą osiągnąć samowystarczalność, czyli zrównoważyć produkcję wieprzowiny z jej krajową konsumpcją. W takiej sytuacji będą rezygnowali z jej importu, ale za to zapotrzebowanie na pasze pozostanie kilkakrotnie wyższe, niż było przed epidemią ASF, co musi potężnie oddziaływać na światowy rynek produkcji trzody chlewnej, uprawy zbóż paszowych i kierunków ich dystrybucji, a przede wszystkim na ceny pasz, śruty i nasion. 

 

 

 

Wstecz