Rynek zbóż

Czołowi światowi producenci jęczmienia

Dodano: 29/01/2022

Czołowi światowi producenci jęczmienia – wg styczniowej prognozy USDA.

 

Produkcja jęczmienia.

 

Według  styczniowych prognoz Amerykańskiego Departamentu Rolnictwa (USDA) w aktualnym sezonie 2021/2022 światowa produkcja jęczmienia ma sięgnąć 147,051 mln ton, co oznacza znaczący spadek (o 8,4%) w stosunku do ubiegłego sezonu (160,527 mln ton). 

Grupę największych producentów jęczmienia na świecie stanowią: Unia Europejska (EU-27) z szacowanymi zbiorami w sezonie 2021/2022 w wysokości 52,8 mln ton, Rosja z produkcją 17,5 mln ton, Australia – 13,1 mln ton, Ukraina – 10,2 mln ton i Wielka Brytania – 7,2 mln ton.

Czołowych siedmiu producentów z największymi zbiorami jęczmienia  prezentujemy na diagramie. 

 

 

Produkcję jęczmienia zdominowały kraje UE oraz Rosja, które razem wytwarzają niemal 50% światowej produkcji. Wyraźnie widać to na wykresie. 

Trzecie miejsce na świecie zajmuje Australia z produkcją 13,0 mln ton. a w przypadku następnych krajów każdy kolejny ma produkcję o 1-2 mln niższą od poprzednika. 

Wysokie słupki w przypadku pozycji „pozostałe kraje” dowodzą, że jęczmień należy do upraw cieszących się wyjątkową popularnością na świecie i jest produkowany w ponad 100 krajach. 

Potwierdzają to szczegółowe dane USDA. W swoich raportach uwzględnia kraje z produkcją jęczmienia minimum 2 tys. ton. Takich krajów jest aż 61. 

I tu jeszcze jedna uwaga. W przypadku danych o produkcji innych nasion, -  ryżu, pszenicy, kukurydzy, owsa – wykazywane są kraje z produkcją minimum 1 tys. ton, co w przypadku jęczmienia byłoby bardzo trudne ze względu na liczbę krajów, które należałoby ująć w publikacji. 

 

Produkcja vs. przerób krajowy.

 

Ciekawie wygląda sytuacja czołowych producentów jęczmienia pod względem ich potrzeb krajowych. Wyraźnie to widać na wykresie, na którym porównujemy wielkość zbiorów ze spożyciem wewnętrznym w tych krajach.

 

 

 

Większość spośród największych producentów jęczmienia posiada duże nadwyżki, które może przeznaczyć na sprzedaż za granicę. Jedynym wyjątkiem w tym gronie jest Turcja, które zmuszona będzie zaimportować spore ilości ziarna, aby zaspokoić swoje wewnętrzne potrzeby.

 

Eksport.

 

Wielkość światowego eksportu jęczmienia w sezonie 2021/2022 wg prognozy USDA z 12 stycznia ma osiągnąć 34,0 mln ton. 

Zestawienie 7 największych eksporterów jęczmienia przedstawiamy na poniższym diagramie.

 

 

 

Obserwujemy ciekawe zjawisko. Czołową siódemkę światowych eksporterów nasion jęczmienia stanowią te same kraje, które zajmują siedem pierwszych miejsc jako ich producenci. 

Każdy z czołowej szóstki jest w stanie wyeksportować ponad 1,0 milion ton nasion. A dalej mamy przepaść. Kolejny kraj, który zajmuje dziewiąte miejsce, czyli Stany Zjednoczone, sprzeda za granicę  jedynie 175 tysięcy ton ziarna. 

Jak się okazuje na świecie liczba eksporterów jęczmienia jest znikoma. Raport USDA obejmuje wszystkich eksporterów, którzy sprzedają za granicę minimum  tysiąc ton tych nasion. Jest to próg, który musi zostać przekroczony, aby kraj został ujęty w zestawieniu. W sezonie 2021/2022 kryterium to ma spełnić jedynie 20 krajów.

 

Import.

 

Pod względem liczby reprezentantów całkiem inaczej przedstawia się sytuacja importerów. Jest ich zdecydowanie więcej. W swoim raporcie analitycy USDA prezentują wyłącznie tych importerów, którzy mają sprowadzić w obecnym sezonie minimum tysiąc ton tego ziarna. Lista importerów liczy aż 59 krajów, czyli jest trzykrotnie dłuższa od zestawienia eksporterów. Fakt ten informuje, jak szerokim zainteresowaniem na rynkach światowych cieszy się to ziarno.  

Poniżej na wykresie przedstawiamy czołową siódemkę importerów. 

Silnie reprezentowane są tu kraje Północnej Afryki oraz Półwyspu Arabskiego. Oprócz krajów ujętych w diagramie z regionu tego dużo jęczmienia importują: Jordania 800 tys. ton,  Libia, Algieria i Tunezja – po 700 tys. ton, Zjednoczone Emiraty Arabskie – 500 tys. ton, a także Katar i Kuwejt po 500 tys. ton.  Druga charakterystyczna cecha jest wręcz biegunowo odmienna. Jest nią dywersyfikacja geograficzna, gdyż wśród największych importerów mamy również przedstawicieli Azji: Chiny i Japonię oraz Ameryki Południowej – Brazylię (500 tys. ton). 

Wstecz