Zioła
Mniszek lekarski
Dodano: 01/07/2021Wśród małych roślin występujących w Polsce właśnie mniszek lekarski jest prawdopodobnie najpopularniejszy. Kwitnie przez okres mniej więcej dwóch tygodni w okresie od kwietnia do czerwca i wtedy spotykamy go dosłownie wszędzie. Z daleka rzuca się w oczy, gdyż całe połacie łąk i trawników, na ulicach i skwerach, w rowach i parkach intensywnie żółkną właśnie za sprawą tego kwitnącego zioła. Po kliku tygodniach następuje nagła przemiana. W miejsce intensywnej żółci pojawia się czysta biel dmuchawców, w które zmieniły się kwiaty. Dmuchawce znamy od najmłodszych lat życia, gdyż od zawsze stanowią ulubioną rozrywkę małych dzieci próbujących na nich siłę swojego dmuchu. Ale mniszek lekarski od dawna jest przez nas postrzegany nie tylko jako roślina zachwycająca ciepłą, żółtą barwą lub jako rozrywkowy dmuchawiec, ale przede wszystkim jako zioło pomagające walczyć z wieloma dolegliwościami. Posiadając ogromny potencjał prozdrowotny od stuleci powszechnie wykorzystywany był w medycynie ludowej i stąd właśnie wziął swoją nazwę – „mniszek lekarski”.
W ziołolecznictwie wykorzystywane są wszystkie części rośliny. Kwiaty zbierane (bez szypułki) zanim w pełni się rozwiną oraz jego liście używane są jako dodatek do sałatek. Same kwiaty to świetny produkt do sporządzania moczopędnych syropów.
Z ich suszu można parzyć herbatę.
Jednak najcenniejszą częścią mniszka lekarskiego jest jego korzeń. Jego długość zaskakuje w stosunku wielkości części naziemnej rośliny. Osiąga długość nawet do 2 metrów przy grubości do 2 centymetrów. Obok korzenia głównego ma też korzenie boczne schodzące w głąb ziemi w postaci spirali.
W uprawie korzeń mniszka lekarskiego wykopuje się jesienią w drugim roku po wysiewie, ponieważ wówczas osiąga on swój maksymalny potencjał prozdrowotny. Bardzo ważne jest, aby nie uszkodzić go przy wykopywaniu. Po bardzo dokładnym oczyszczeniu i pocięciu w paski korzeń mniszka jest suszony w temperaturze otoczenia lub w suszarni w temperaturze maksymalnie do 45 stopni Celsjusza. W postaci suszu pełnię swoich właściwości zachowuje minimum przez rok.
Zastosowanie korzenia mniszka lekarskiego (świeżego lub suszonego) jest bardzo szerokie w zakresie chorób układów trawiennego, moczowego i oddechowego.
Przykładowe jego działanie:
1/ zapobiega nadmiernej fermentacji w przewodzie pokarmowym (wzdęcia i pierdy), wspomaga trawienie, działa przeczyszczająco, wspomaga zwalczanie biegunki i leczenie dny moczanowej, przeciwdziała pojawianiu się zgagi; zalecany przy spożywaniu ciężkich, tłustych potraw,
2/ żółciopędne, zmniejsza bóle wątroby; wspomaga prawidłową pracę wątroby i pęcherzyka żółciowego,
3/ moczopędne oraz przeciwzapalne narządów układu moczowego,
4/ powleka wysuszone podczas infekcji błony śluzowe w drogach oddechowych i dlatego jest wskazany w chorobach z suchym, duszącym kaszlem,
5/ regeneruje uszkodzone tkanki płuc i oskrzeli,
6/ krwiotwórcze – zalecany przy leczeniu anemii,
7/ wspomaga organizm w zwalczaniu komórek nowotworowych (białaczka, rak skóry),
8/ ściągają i wysusza skórę, wspomaga kuracje przeciwtrądzikowe, okłady i kompresy pozytywnie oddziałują na tłustą cerę,
9/ antyalergiczne i przeciwzapalne, kompresy i okłady na powieki w okresie pylenia roślin,
10/ obniża ciśnienie krwi, a także poziom cholesterolu i cukru,
11/ detoksykujące, wspomaga kuracje odwykowe usuwając z organizmu toksyny.
Do tych wszystkich zalet mniszka lekarskiego koniecznie trzeba dodać jeszcze jedną. Być może najważniejszą. Mimo licznych badań, jakim był poddawany przez instytuty badawcze, dotychczas nie stwierdzono, żadnych skutków ubocznych spowodowanych jego stosowaniem.
I na zakończenie jeszcze dobra wiadomość dla miłośników alkoholi.
Z kwiatów mniszka lekarskiego można przygotować cenione przez koneserów wino, natomiast z jego korzenia (świeżego lub suszonego) jedyną w swoim rodzaju nalewkę.
Wstecz
Wasze komentarze (0)
dodaj komentarz